W tym momencie na schodach zadudniły kroki. Pospiesznie usiadła na krześle przed

Wzruszył ramionami.
mną nie zatańczy!
— Więc proszę opowiadać wszystko po kolei, Holmes wyciągnął swoje długie, cienkie nogi w stronę ognia i przygotował się do słuchania.
- Karolina chyba cię polubiła.
Lucien zerknął na ciotkę.
- Istotnie - przerwał jej, podchodząc bliżej. - Ale i tak ją pani włoży, prawda?
- Od razu przyszło mi do głowy, że panna Gallant może mieć jakieś plany wobec
Najwyraźniej w jej porwanie była zamieszana połowa służby.
- Są na emeryturze?
Powtarzała sobie kojące, niosące ulgę słowa ojca. Dzięki nim nie czuła się tak strasznie osamotniona, tak przerażona. Była przecież dzieckiem swoich rodziców, należała do rodziny prowadzącej od pokoleń St. Charles. Tego nikt nie mógł jej zabrać. Ani złe spojrzenia matki, ani mroczny strach.
W pierwszym odruchu Lucien chciał bronić honoru guwernantki, ale szybko doszedł
Czuł się podle, nie potrafił odwzajemnić jej pragnień, jej czułości i troski. Za bardzo lgnęła do niego, by mógł ją pokochać. Czuł się także w jakiś sposób za nią odpowiedzialny i tego nienawidził jeszcze bardziej.
- Więc jej nie rozczarujmy.
- W porządku. Dobrze, że to ty. - Harcerzyk wskazał opartą o ścianę metalową rurkę. - Już myślałem, że będę musiał komuś dojebać. Trzeba pilnować zastępu, nie?

się spodziewać.
- Ma około dwudziestu lat i jest mniej więcej tego wzrostu. - Michaił uniósł dłoń na
moment. Zanurzyła się głębiej i podpłynęła, niby to przypadkiem, w tamtym kierunku.
- Obawiam się, że nie. Na tej podstawie można co najwyżej wystąpić o tymczasowy areszt, może nawet podstawić w stan oskarżenia. Ale to za mało, żeby udowodnić udział w spisku. Blaque jest na tyle sprytny, że nigdy bezpośrednio nie macza palców w brudnych interesach.
Na twarzy szatyna pojawił się zawadiacki uśmieszek, zwieńczony drapieżnie
- Do licha, Becky, czy nie możesz ustąpić? Ani trochę?
wzroku ze zwalistego Kozaka.
- Zgoda - uznał w końcu Alec. - Nie wolno nam dopuścić, żeby ten nikczemnik zaczął
więcej niż trzy razy z rzędu. Czegóż innego można się było jednak spodziewać po przywódcy
- Jesteś piękna - szepnął.
Becky, a wysadzane brylantami bransoletki na długich, żółtych rękawiczkach, świadczyły o
napastowanie! Obrażacie go, nachodzicie… Jestem pewna, że da się coś z tym zrobić,
- Jest pan w tej materii lepszy ode mnie - wyznał hrabia. - Ale w czym mogę panu
- Nie chcesz mnie już znać? – zapytał Krystian, spoglądając na niego smutnym
Kochała go. Nawet gdyby miała prawo powiedzieć mu o tym, pewnie i tak by nie uwierzył. Dziś wieczór była gotowa za niego umrzeć. Nie tylko z poczucia obowiązku, nie tylko z powodu honoru, ale przede wszystkim z miłości. Dobrze, że on nigdy się o tym nie dowie, Tak będzie lepiej i bezpieczniej dla nich obojga. Jeszcze nie zakończyła swojej misji. Zrezygnowana, opuściła głowę. Niespodziewanie zatęskniła za Londynem. Za chłodem, wilgocią i zapachem Tamizy.